شادینه

دانش آموزان، گل بوته هایی تشنه در کنار جویبار این دیارند. آموزگاران، چشمه ساران بهارند و هر مدرسه، آبشخور آب حیات است. روز دانش آموز، فرصتی برای تجدید عهد با قلم، کتاب و دین و دانش است. دانش آموزی که قدر گوهر خویش رابشناسد و ارزش زندگی و زمان را بداند، مجاهدی است که در سنگر دانش به ستیز با جهل، تاریکی و بی مسؤولیتی می پردازد. دانش آموز متعهد و ایمان مدار ایرانی باید در کنار درس و علم، برای ادب و کمال، سهمی بزرگ قایل شود.

شهامت همیشه فریاد زدن نیست ، گاهی صدای آرامیست که در انهای روز می گوید: فردا دوباره تلاش خواهم کرد. ***** ***** ***** موفقیت با جایگاهی که به آن رسیده‌اید، اندازه‌گیری نمی‌شود، بلکه به وسیله‌ی موانعی که در راه موفقیت از پیش رو برداشته‌اید، مشخص خواهد شد. واشنگتن”

. نزدیک به هفده سال است که زور می‌زنم دخترم هیچی را یاد نگیرد، همین یک چیز را یاد بگیرد که جایی که باید گریه کند، گریه کند. نریزد توی خودش، چون بزرگ شده یا چون آدم بزرگ‌ها گریه نمی‌کنند. (عجب دروغ بزرگی!) که یاد بگیرد جایی که باید فریاد بزند، فریاد بزند. که وقتی که باید عصبانی باشد، عصبانی باشد. نشود تندیس صبر و شکیبایی که خون خونش را بخورد ولی به همه لبخند احمقانه‌ تحویل بدهد. یاد بگیرد وقتی نمی‌خواهد کسی بماند، حالی طرف کند که نباید بماند و وقتی

وقتی دالایی لاما جایزه صلح نوبل سال 1989 را دریافت كرد، یك خبرنگار از او پرسید: حالا بعد از این چه؟ می خواهید چه كار كنید؟ او لبخندی زد و گفت: انگار هر كاری كه ما آدم ها انجام می دهیم، مثلا خانه یا ماشینی می خریم، غذایی می خوریم، دوستی پیدا می كنیم و حتی به جوایز بزرگی نائل می شویم، هرگز برایمان كافی نیست. ما آدم ها همیشه به دنبال بیشتر و بیشتریم، اما بیشترها وما بهتر نیستند. من فقط آرزو می كنم كه خودم و همة آدم ها هر چه زودتر بفهمند كه شادی و رضایت شان